در مروری بر طبیعت خشونت آمیز: چرخشی جدید در یک ژانر آشنا

نویسنده و کارگردان کریس نش در طبیعت خشن هم ادای احترامی عاشقانه به فیلم های اسلشر ارزان دهه 1980 است و هم تلاشی الهام بخش برای آوردن چیزی جدید به فرمول آشنایشان. او در هر دو تلاش با اشتیاق یکسان شرکت می‌کند – صحنه‌هایی با دیالوگ‌ها به‌قدری مضحک بد ارائه می‌کند که می‌توانستند کاملاً در یکی از بدترین فیلم‌های جمعه سیزدهم قرار بگیرند، در حالی که همچنان به سرعت اندازه‌گیری شده و سبک بصری که به نظر می‌رسد مستقیماً با زیبایی‌شناسی مخالف است، پایبند است. از بسیاری از استارترهای کم‌هزینه فرنچایز ترسناک که الهام‌بخش آن بودند. نتیجه یک تجربه کلی است که هم هیپنوتیزم کننده و هم طاقت فرسا است.

این فیلم که در ماه ژانویه در جشنواره فیلم ساندنس نمایش داده می شود، با تمرکز بر روی همه افرادی که به ناچار در طول فیلم می میرند، بلکه بر قاتل مسئول مرگ آنها تمرکز می کند، ژانر اسلشر را متزلزل می کند. این بار، این بزرگسالان و نوجوانان پرحرف و غالباً خام هستند که به پس‌زمینه قاب تنزل داده می‌شوند، در حالی که قاتل ساکت و نقاب‌دار آنها در پیش‌زمینه اولویت داده می‌شود که او آنها را از نزدیک تماشا می‌کند. این تصمیم ساده بصری اجازه می دهد در طبیعت خشن برای گفتن یک داستان برش اعداد به روشی کاملاً منحصر به فرد. با این حال، در حالی که فیلم بسیار بهتر از آنچه که باید کار می کند، اغلب احساس می کند که بین زبل ترین و هنرمندانه تر انگیزه های خود درگیر است.

نش، که چند اعتبار قبلی او شامل بخش 2014 است ABC of Death 2عاقلانه، زمان را برای پیکربندی هدر ندهید در طبیعت خشنداستان. فیلم با یک شات ثابت از یک گیره آویزان از انتهای بالایی لوله باز می شود. در خارج از صفحه، ما گروهی از نوجوانان را می شنویم که به داد و ستد کلامی و افسانه های محلی می پردازند، قبل از اینکه یکی از آنها، بر خلاف اصرار آشنایان عاقل ترش، با گردن بند در مرکز تصویر فرار کند. لحظاتی بعد، لوله ای که روی آن تکیه داده بود شروع به لرزیدن می کند و در عرض چند ثانیه زمینی که به او اصابت کرده بود فرو ریخت – به طوری که جسد پوسیده جانی (یک قاتل مرده برج) جانی (Ry Barrett)، یک قاتل مرده، می تواند از روی زمین بلند شود. قبر موقت

از آنجا، نش جانی را در حالی که بی کلام در جنگل های اطراف پرسه می زند، دنبال می کند، با تله های خرس و شکارچی غیرقانونی که در دستان او پایانی سریع و خونین پیدا می کند، برخورد می کند. جانی در طول سفر آهسته و پرمشقت خود با همان گروه نوجوانی برخورد می‌کند که در ابتدای فیلم خلاصه می‌شود، یکی از آن‌ها با کمک دوستانش در اطراف یک آتش در مورد منشأ نگران‌کننده جانی صحبت می‌کند. البته مدت کوتاهی پس از رها شدن این نمایشگاه، هنوز خون ها ریخته می شد. ریختن خون در واقع دقیقاً همین است در طبیعت خشن انجام می دهد و بیش از چند بار.

این فیلم بیشتر 94 دقیقه خود را به دنبال چند قدمی جانی می گذراند که او در حال تعقیب طعمه های انسانی ناآگاه خود است. با این حال، در لحظاتی که نش و پیرس درکس فیلمبردار قربانیان خود را می گیرند، از زیبایی شناسی تا حد زیادی سرکوب شده فیلم دور می شوند تا قتل های جانی را با تمام شکوه دلخراش خود به نمایش بگذارند. شاید در صمیمانه ترین ادای احترام به فیلم های اسلشر قدیمی هالیوود، در طبیعت خشن صحنه‌های قتل متعدد خود را به نمونه‌هایی از وحشت و هنر غیرقابل انکار تبدیل می‌کند. کار گریم مصنوعی فیلم چشمگیر است و این به ویژه در سکانسی که در آن جلسه یوگای یک دختر جوان به طور ناگهانی قطع می شود، مشخص است. به نظر می رسد لحظه مورد بحث قرار است در یوتیوب کلیپ شود و بی پایان در میان طرفداران ترسناک بحث شود.

در طبیعت خشناین بدهی به فیلم هایی از این قبیل است جمعه سیزدهم قسمت 2 فقط در مرگ های خونین او روی صفحه نمایش آشکار نیست. نمایش فیلم از جانی، و همچنین اصرار نادرست آن برای توضیح بیش از حد انگیزه ها و تاریخچه او، تنها شباهت های این شخصیت را با جیسون ورهیس آشکارتر می کند. در حالی که دیدن اینکه نش چنان جسورانه تلاش می کند تا عشق خود را به فیلم های اسلشر ارزان و درام های هنری مانند گاس ون سنت ترکیب کند، تحسین برانگیز است. فیل (یک تأثیر قابل توجه)، تلاش های او برای دستیابی به این هدف همیشه آنطور که می توان انتظار داشت صاف نیست. به طور خاص، شخصیت‌پردازی‌های نازک فیلم از شخصیت‌های سطحی نوجوان و بزرگسال، همراه با دیالوگ‌های اغلب ظالمانه آن‌ها، با انتخاب‌های بصری و سبکی که عمیق‌تر مورد توجه قرار گرفته‌اند، در تضاد است.

در برخی بخش‌ها، مانند رویارویی اواخر شب بین جانی و یک پارک‌بان به سبک تامی جارویس (بازی کوتاه اما به یاد ماندنی توسط ریس پریسلی)، در طبیعت خشن موفق می شود تعادل مناسبی را بین وحشت اسلشر بی ارزش و وحشت الهام گرفته از هنرهای هنری سرد پیدا کند. با این حال، اغلب اوقات، به نظر می‌رسد که فیلم نمی‌تواند به طور کامل به هیچ یک از آنها متعهد باشد، که ممکن است باعث شود آنقدر طرفداران ترسناک را راضی نکند که واقعاً اثری ماندگار بر روی این ژانر بگذارند. کسانی که وارد این کار می‌شوند فقط به دنبال یک فیلم خشن و تند و زننده هستند، احتمالاً از چیزی که به آنها داده می‌شود راضی خواهند بود، اما بینندگان زیادی نیز وجود خواهند داشت که ناامید از این کار کنار خواهند رفت. در طبیعت خشن به طور کامل به وعده های خود عمل نمی کند.

این فیلم آنقدر ژانر اسلشر را دوباره ابداع نمی کند، بلکه زاویه جدیدی برای روایت همان داستانی ارائه می دهد که صدها بار قبلا دیده ایم. این تجربه ای است که علیرغم همه مزایای فراوانش، کمی کوتاه به نظر می رسد. خوشبختانه سرنوشت بدتری هم می تواند برای فیلمی مانند آن رقم بخورد در طبیعت خشن، که حاوی ایده های سینمایی جالب کافی است تا امیدواریم نش تمام حسن نیت او را برای راه اندازی پروژه دیگری فراهم کند. اگر یک چیز وجود دارد در طبیعت خشن گواه این است که او فیلمسازی با مهارت واقعی و بینش واقعی است. فقط می توان امیدوار بود که نوسان خلاق بعدی او تا پایان راه پیش برود – نه اینکه نیمه راه گیر بیفتد.

در طبیعت خشن اکنون در سینما بازی می کند.

توصیه های سردبیران