من اینگونه عکس های ویروسی خود را از تیلور سویفت در تور Eras گرفتم

مدتی طول کشید، اما بالاخره هفته گذشته در تور تیلور سوئیفت The Eras شرکت کردم. در روزهای بعد از نمایش، عکس‌هایی که من پست کردم، با کمال میل من، ده‌ها هزار بار در اینستاگرام، X و TikTok، از جمله توسط حساب‌های اختصاصی طرفداران، لایک و به اشتراک گذاشته شد. اما چیزی که واقعاً مرا تحت تأثیر قرار داد واکنش به خود عکس بود. همانطور که یکی از طرفداران خاطرنشان کرد: “کیفیت بهتر از بینایی من است.”

من دروغ نمی گویم: به عکس هایی که در اولین تور سوئیفت در بریتانیا در تابستان امسال گرفتم افتخار می کردم. من به هیچ وجه یک عکاس حرفه ای نیستم. من فقط کمک کوچکی از فناوری داشتم که قبلاً هرگز از آن استفاده نکرده بودم، اما به سرعت تبدیل به یکی از لوازم جانبی ضروری کنسرت شدم.

در حالی که نزدیک به یک سال قبل از روی صحنه رفتن سوئیفت در زادگاهم ادینبورگ، اسکاتلند، آماده می‌شدم، آماده‌سازی من برای نمایش کامل و بسیار تاکتیکی بود. از آنجایی که برای شب اول بلیط ایستاده داشتم، می‌دانستم که وقتی یک نقطه خوب در نزدیکی سنگر پیدا کنم، آن را ترک نمی‌کنم.

در کیفم ژل های انرژی، مسکن ها و قرص های الکترولیت بسته بندی کردم تا ادامه دهم. من همچنین دو گوشی همراه داشتم: آیفون 12 پرو مکس و شیائومی 14 اولترا. اولی تلفن معمولی روزانه من بود، در حالی که دومی را فقط برای دوربین آن قرض گرفتم.

بسیاری از بهترین عکس‌ها و ویدیوهایی که از تور Eras قبل از حضور در نمایشگاهم دیدم، با آیفون 15 پرو مکس گرفته شده‌اند. حتی برخی از شرکت‌کنندگان گفتند که به‌طور خاص به این دلیل که دوربین آن بسیار خوب بود، مخصوصاً زوم، آن‌ها را واداشته‌اند تا به گوشی تغییر دهند.

از اندرو لانکسون، کارشناس تلفن CNET پرسیدم که آیا ارزش این را دارد که قبل از نمایش‌هایم یک آیفون 15 برای خودم تهیه کنم – یا به جای آن باید یک دوربین کامپکت در نظر بگیرم. (دوربین های قابل تعویض با لنز در نمایشگاه ها مجاز نیستند.) او ایده بهتری داشت و مقاله ای را که به تازگی نوشته بود به من نشان داد و Xiaomi 14 Ultra را “بهترین تلفن دوربینی که من هرگز از آن استفاده نکرده ام” نامید. او حتی جعبه بازرسی را داشت تا به من قرض دهد.

و به این ترتیب، صبح برنامه‌ام، ساعت 7:30 صبح رفتم تا کل روز را در صف VIP بگذرانم، تا بتوانم یک نقطه اصلی در سنگر به دست بیاورم. هنگامی که در هنگام افتتاحیه پارامور، Xiaomi 14 Ultra را – کامل با دستگیره دوربین – از کیفم بیرون آوردم، اطرافیانم کنجکاو شدند که آیا این گوشی واقعا یک دوربین کامپکت است یا خیر. بعد، به محض اینکه شروع به عکس گرفتن کردم، افرادی که پشت سرم می‌توانستند عکس‌ها را ببینند، شروع به «اووو» و «آهه» کردن درباره کیفیت کردند.

چگونه بهترین عکس‌ها را از «تور دوره‌ها» بگیریم

نزدیک بودن به صحنه یکی از عوامل اصلی بود که به من کمک کرد بهترین عکس هایم را بگیرم، اما 14 اولترا کارهای سنگین را انجام داد.

این گوشی دارای دو لنز زوم اپتیکال است که هر دو دارای سنسور 50 مگاپیکسلی هستند. برای بهترین عکس‌هایم، تا جایی که می‌توانستم زوم کردم، حتی زمانی که تیلور تنها چند فوت با آن فاصله داشت. من مطمئن شدم که از دوربین در حالت حرفه ای برای عکس ها و فیلم ها استفاده می کنم، بنابراین می توانم هر عکس را در فرمت خام و همچنین فرمت JPEG ثبت کنم.

تنها انتقاد من این است که گاه به گاه تاخیر شاتر وجود داشت که باعث شد کمی کمتر از آنچه که من دوست داشتم پاسخگو باشد. با وجود این، من موفق شدم لحظات هیجان انگیزی را در نمایش به ثبت برسانم – به ویژه دوران دپارتمان شاعران شکنجه شده، با لباس های سیاه و سفید با کنتراست بالا و نورپردازی شدید. این منجر به نماهای بسیار دراماتیک شد.

عکس‌های من از اوایل این مجموعه، به لطف نور فراوانی که در طول شب‌های تابستان اسکاتلند دریافت می‌کنیم، بسیار ملایم‌تر بودند. بسته به عرض جغرافیایی، آب و هوا، و اینکه آیا استادیوم شما سقف دارد، ممکن است شرایط متفاوتی را تجربه کنید. با این حال، 14 Ultra با تاریک شدن هوا مشکلی نداشت. در واقع، بدون نیاز به تغییر تنظیمات، کاملاً با نور در حال تغییر سازگار شد.

حتی در صفحه نمایش کوچک کنسرت، می توانم بگویم که عمق جزئیات ثبت شده توسط 14 Ultra به مراتب بهتر از هر عکسی است که با آیفون من گرفته شده است. پس از نمایش، من تصاویر مورد علاقه ام را به اندرو، که عکاس هم است، دادم و او به من کمک کرد تا آنها را تغییر دهم تا به بهترین شکل ظاهر شوند.

تمام عکس هایی که گرفتم به هیچ وجه حفظ نشدند، بیشتر به این دلیل که در حین گرفتن عکس مشغول رقصیدن بودم. من به طور تصادفی عکسم را در حالی که سعی می‌کردم در Fearless دست‌های قلبی انجام دهم و چراغ قوه آیفون را در حین Marjorie بالا ببرم، گرفتم. Xiaomi 14 Ultra بسیار بخشنده بود، با لرزشگیر اپتیکال تصویر که حرکات من را جبران می کرد. فکر می‌کردم اگر فوکوس می‌کردم می‌توانستم عکس‌های دیدنی‌تری بگیرم، اما پشیمان نیستم.

این من را به شاید مهم ترین نکته من برای گرفتن عکس های عالی از تور Eras – یا هر رویداد دیگری – می رساند که ممکن است آن چیزی نباشد که شما فکر می کنید. همه چیز این است که مطمئن شوید نمایش را دوست دارید.

شخصی که دقیقاً در کنار من در سنگر ایستاده بود، تمام برنامه را با تلفن خود فیلمبرداری کرد، در حال آواز خواندن، اما هرگز واقعاً به آنچه در حال رخ دادن بود نگاه نکرد. این نوع پوشش رویداد واقعاً ضروری نیست. فیلم Eras Tour از قبل وجود دارد، بنابراین لازم نیست از تجربه کنسرت خود برای بازسازی آن استفاده کنید. ثبت لحظات اینجا و آنجا برای رسانه های اجتماعی و خاطرات خود یک چیز است، اما نه به قیمت غوطه ور شدن همه چیز.

من این را می گویم تا شرمنده کسی که این کار را می کند، شرمنده نباشد، اما احساس می کردم بهترین قسمت حضور در مقابل سنگر را از دست داده است. من نمی توانم تعداد دفعاتی را که تیلور در طول نمایش به من نگاه کرد، بشمارم، و چند لحظه بود که با سایر اجراکنندگان روی صحنه نیز تماس چشمی طولانی برقرار کردم. انگار داشتیم با هم می رقصیدیم و در آن لحظات، در میان غوغا، من یک تجربه کاملا شخصی را تجربه می کردم.

اگر آنها را روی صفحه تلفنم تماشا می کردم، این و احساسی که همراه آن بود را از دست می دادم. به همین دلیل است که بیشتر عکس‌های واضحی که من از تیلور گرفته‌ام، از کناره گرفته شده‌اند تا از جلو. در آن لحظات سریالی که او با من روبرو بود، به جای جاودانگی آنها، بودن در لحظه را در اولویت قرار دادم.

هنگامی که در نمایشگاه تیلور در لندن در 17 آگوست به گودال جلو برگشتم، قصد دارم دوباره با تمرکز و تلاش بیشتر از Xiaomi 14 Ultra استفاده کنم. اگر خوش شانس باشم، او زبانش را به سمت من بیرون می‌آورد یا روی شانه‌ام می‌زند، و شاید، فقط شاید، بتوانم آن را برای آیندگان به تصویر بکشم.