کارشناس سازمان جهانی بهداشت فارار: تمرکز بر روی داده ها تغییر می کند

[KIGALI] جرمی فارار، دانشمند ارشد سازمان بهداشت جهانی (WHO) می‌گوید دو واکسن علیه مالاریا قبلاً بر اساس داده‌های کشورهای در حال توسعه تأیید شده‌اند، و واکسن جدید علیه سل نیز می‌تواند در این دهه در دسترس باشد.

برای حفظ این شتاب و مبارزه با نه تنها بیماری‌های عفونی، بلکه سرطان، بیماری‌های قلبی و بیماری‌های روانی که همگی به طور فزاینده‌ای در کشورهای کم‌درآمد و متوسط ​​رواج دارند، سرمایه‌گذاری در سیستم‌های علمی حیاتی است.

در مصاحبه ای در حاشیه کنفرانس INGSA2024 – شبکه بین المللی برای مشاوره علمی دولتی – در کیگالی، رواندا، اوایل این ماه (3 مه)، فارار با SciDev.Net در مورد نیاز به یک “پایه علمی” محکم برای جمع آوری شواهد بیشتر برای رسیدگی به این چالش ها.

در گذشته گنجاندن داده های کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​در تصمیمات سازمان جهانی بهداشت چقدر دشوار بوده است؟

زمانی که زندگی در ویتنام را شروع کردم، در زمانی که این کشور درآمد بسیار کمی داشت، فکر می‌کنم بسیار سخت بود. ما این را با مالاریا و سل و خیلی چیزهای دیگر دیده‌ایم. من فکر می کنم که تغییر کرده است.

در حال حاضر شواهد بسیار بیشتری در بسیاری از کشورها وجود دارد. آیا آنها همان جایی هستند که باید باشند؟ خیر و به توسعه خود ادامه خواهند داد.

به عنوان مثال، در حال حاضر دو واکسن مالاریا وجود دارد – همه یافته ها از آفریقا، برخی از یافته ها از هند. همین امر در مورد واکسن های سل، درمان مالاریا و تب دنگی نیز صدق می کند: همه یافته ها از آسیا، آفریقا، آمریکای مرکزی و جنوبی آمده است.

من فکر می کنم این بازتابی از این واقعیت است که دولت ها در حال حاضر روی علم سرمایه گذاری می کنند. و وقتی به کووید نگاه می‌کنیم، یک نمونه از شواهد پیدایش نوع omicron از کار دانشمندان بزرگ آفریقای جنوبی می‌آید که این کشف را انجام دادند. بنابراین باید به فشار آوردن ادامه دهیم، اما فکر می کنم تمرکز در حال تغییر است.

هنگام استفاده از شواهد از این مناطق با چه چالش هایی مواجه می شوید؟

آنها اطلاعات بیشتر و بیشتری را از آفریقا، آسیا، آمریکای مرکزی و جنوبی می خواهند. آنها نه تنها در مورد مالاریا و سل، بلکه در مورد سرطان، دیابت، بیماری قلبی، سکته مغزی و… این فقط بیماری های عفونی نیستند.

در اینجا در کیگالی، در لاگوس، در ریودوژانیرو، در شهر هوشی مین، بیماری های به اصطلاح غیرواگیر – بیماری های روانی، بیماری های قلبی عروقی، سرطان – در حال حاضر گسترده است. برای آینده علمی خود کشورها، [we need] سرمایه گذاری بیشتر در علم، مانند آنچه در رواندا، نیجریه، آفریقای جنوبی، کنیا و بسیاری از کشورهای دیگر انجام شد، و من معتقدم که تغییر در حال رخ دادن است.

بنابراین باید سرمایه گذاری بیشتری در علم انجام شود تا WHO بتواند از داده های آن استفاده کند؟

در درجه اول به منظور استفاده از داده ها توسط کشورها. مهم‌ترین چیز این است که داده‌های شواهد، علم، تحقیقات، آزمایش‌های بالینی در جایی تولید می‌شوند که مشکلات نهفته است. [and] که برای جوامع و مردم کشورها در نظر گرفته شده است. و پس از آن بسیار مهم است که این موضوع را با منطقه، کشورهای همسایه و WHO به اشتراک بگذاریم.

یک کشور فقط داده هایی را برای به اشتراک گذاشتن با WHO تولید نمی کند. برای تصمیم گیری خود داده تولید می کند. و این بسیار مهم است و با سرمایه گذاری در علم همراه است. و حمایت بین المللی از این امر بسیار مهم است، اما این حمایت داخلی در جامعه، در دولت، در وزارتخانه ها، در آموزش و پرورش است که برای بنیاد و مالکیت بسیار مهم است.

با توجه به واکنش جهانی به اعلام نوع Omicron از آفریقای جنوبی، WHO چگونه از داده های آفریقا و سایر کشورها برای جلوگیری از تبعیض استفاده می کند؟

شما کاملاً درست می گویید که این موضوع را برجسته می کنید… به آنچه آفریقای جنوبی انجام داد نگاه کنید: به لطف سرمایه گذاری های بلندمدت در علم، این کشور توانست omicron ها را شناسایی کند. فکر می‌کنم ظرف چند ساعت در آفریقای جنوبی در دسترس عموم قرار گرفت و در همان زمان به صورت منطقه‌ای، با منطقه آفریقای سازمان جهانی بهداشت و با سازمان جهانی بهداشت در ژنو به اشتراک گذاشته شد، و جهان از آن مطلع شد. این نمی تواند نمونه بهتری از بهترین تمرین باشد.

واکنش جهان به کووید آنچنان که می‌توانست و باید خوب نبوده است. و بسته شدن مرزها که سازمان جهانی بهداشت به شدت با آن مخالفت کرده است… ما باید از آن درس بگیریم. وقتی کشوری اطلاعاتی را در داخل کشور خود به اشتراک می گذارد که برای جهان بسیار مهم است، ما نمی توانیم و نباید بر آن کشورها تأثیر منفی بگذاریم. در غیر این صورت، هیچ کشوری این اطلاعات را به اشتراک نخواهد گذاشت. و اگر اطلاعات را منتقل می کنید، باید در مزایای حاصل از آن نیز شریک شوید.

آیا نمونه هایی از داده های کشورهای در حال توسعه وجود دارد که تأثیرگذار باشد؟

نمونه های زیادی از این دست وجود دارد و تعداد نمونه ها در حال افزایش است. من به واکسن مالاریا اشاره کردم. اگر 20 سال پیش به من می گفتید که واکسن مالاریا در زندگی کاری من وجود خواهد داشت، آن را زیر سوال می بردم، اما علم چنین واکسن هایی را ارائه کرده است و علم و شواهد برای همه آنها از کشورهایی است که آنها را بالینی انجام داده اند. مطالعات.

اولین داوطلبان سه تا چهار هفته پیش در آفریقای جنوبی برای آزمایش بالینی واکسن جدید امیدوارکننده سل به کار گرفته شدند. بسیاری از کشورهای آفریقایی و آسیایی در این آزمون بسیار مهم شرکت می کنند.

در زمانی که همه نسبت به علم و نقش آن در جامعه بدبین هستند، شایان ذکر است که در این دهه می‌توان واکسن‌های جدیدی برای سل و مالاریا و واکسن‌های جدید برای سرطان – و درمان‌ها، نه فقط واکسن‌ها – وجود داشت که یک بیانیه قابل توجه است. و همه این داده ها از کشورهای آسیب دیده می آید.

چگونه می توان دانش مردمان بومی را به طور مؤثری پذیرفت و به عنوان مبنای داده ای برای تصمیم گیری های سیاسی استفاده کرد؟

یکی از لحظاتی که در آن این قدردانی [of local knowledge] در طول بحران وحشتناک ابولا در غرب آفریقا در سال 2014 بسیار مهم بود. دانش نه تنها در مورد بیولوژی ویروس و روش های انتقال آن، بلکه از رفتار و شرایط اجتماعی و اقتصادی که در آن ظهور کرده است. بدون درک این موضوع، مقابله با یک بحران غیرممکن است. خواه در مورد دانش محلی، باورهای محلی، آداب و رسوم، فرهنگ ها یا زبان ها باشد. من فکر می کنم که این یک راه وحشتناک برای درس گرفتن بود، اما فکر می کنم از سال 2014 به بعد این روش ساخته شد.

ما همچنین باید اطمینان حاصل کنیم که این نه تنها در واکنش اضطراری، بلکه در تمام سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی روزانه ادغام می‌شود. این نه تنها در مواقع بحران، بلکه همیشه ضروری است.

WHO برای توسعه بیشتر توصیه های علمی به دولت های جنوب صحرای آفریقا چه می کند؟

من ده ماه پیش به WHO پیوستم و دو مورد از زمینه هایی که با همکارانم روی آنها تمرکز کرده ام عبارتند از: [are firstly] کشورها برای حمایت از علم خود چه گزینه هایی دارند؟ من فکر می‌کنم تجربیاتی وجود دارد که رواندا می‌تواند با برزیل، برزیل با ویتنام، ویتنام با فرانسه به اشتراک بگذارد. بسیاری از کشورها راه های مختلفی را برای پشتیبانی از سیستم های علمی خود انتخاب کرده اند… اما من فکر می کنم این اطلاعات به اندازه کافی به اشتراک گذاشته نشده است.

و دوم اینکه این نظام علمی چگونه به دولت تغذیه می کند؟ علم نباید تصمیم سیاسی بگیرد، دولت ها باید تصمیم بگیرند. اما این تصمیمات باید بر اساس علم باشد. اینکه چگونه توصیه های علمی خود را در دولت بگنجانید بسیار مهم است. هیچ مدلی وجود ندارد که برای همه مناسب باشد، اما برخی از تجربیات مشترک وجود دارد.

برخی از منتقدان استدلال می‌کنند که بیشتر داده‌ها از کشورهای شمالی می‌آیند و آبله میمون تنها زمانی به یک مشکل بهداشتی جهانی تبدیل شد که اروپا و آمریکا را درنوردید.

من با آن مخالف خواهم بود [the fact that most data comes from the North]. من فکر می کنم که تغییر کرده است. داده های مربوط به مالاریا از کجا آمده است؟ داده های مربوط به سل از کجا آمده است؟

موافقم، [Monkeypox] برای مدت طولانی زیر رادار بوده اند. و این به بهبود و ایجاد پایه های علمی برمی گردد که به این یافته ها اجازه می دهد زودتر – در هر کشوری – به منصه ظهور برسند.

آیا دنیا همان جایی است که باید باشد؟ خیر آیا جهان می تواند به جایی که باید باشد برسد؟ آره. قرارداد همه گیر [to be put to the World Health Assembly later this month] فرصتی است برای جمع شدن جهان و من فقط امیدوارم که جهان متوجه شود که همه ما مشکلات و راه حل های خود را نیز به اشتراک می گذاریم.

این مقاله توسط میز جهانی SciDev.Net ایجاد شده است.